O tym jak powoli rozwiązuje się jej worek ze słowami.

Trudno mi w to uwierzyć, że dokładnie rok temu Helenka wyglądała właśnie tak! Uczyła się stawać w łóżeczku i była jeszcze najprawdziwszą na świecie dzidzią :) A dziś - to już całkiem duża DZIEWCZYNKA, wystarczy popatrzeć:

Powoli kończy się nasze mazurskie lenistwo - w niedzielę wracamy do domu. Chlip, chlip i już :(

A jeszcze żeby tego było mało znów będę musiała odwieźć wózek do naprawy gwarancyjnej - w trakcie podjeżdżania pod krawężnik aluminiowa "rączka" wygięła się bardzo do środka i tak już została :( W jakimś dziwnym miejscu (zaznaczyłam poniżej) i zupełnie nie chce się odgiąć. Mam nadzieję, że sklep uzna nam reklamację, bo inaczej czeka nas zakup nowego wózka :(((



Na pociechę Helence rozwiązał się worek ze słowami. Każdego dnia mówi coś nowego. Nie jest to co prawda jeszcze swobodna komunikacja werbalna, ale jesteśmy na najlepszej drodze :D Językowe nowości Heleny są następujące:

"kap, kap, kap" (mówi i pokazuje, że z nieba padał deszcz)
"pa,pa,pa" (żegna się tak ze wszystkimi i dodatkowo macha rączką)
"nie ma"
"ja!"
"tam" (pokazuje gdzie mamy iść - niestety jej "tam" rzadko pokrywa się z moim)
"Heja" (odpowiada pytana o to jak ma na imię)
"paf" (czyli pan. Pani z resztą też :D)

Ostatnio pokochała też śpiewanie i ma swoje ukochane przyśpiewki :D A lubi tylko te piosenki, które już kiedyś słyszała :D :D :D W pierwszej piątce na jej liście przebojów królują ostatnio: "Gdy żołnierze idą drogą", "Krakowiaczek jeden...", "Kosi, kosi łapci","Była sobie żabka mała", "Płynie Wisła płynie". Niezły zestaw :)

Pozdrawiamy wszystkich serdecznie przesyłając opalone uśmiechy :)